Сонет 1165
Пасвячаецца Беларускаму народу і яго
цудоўной прадстаўніце пані
Прахаренка Тамаре Ўладзимираўне
Любіце песні гэтага народа!
Ен не прывык спяваючы тужыць!
З сябрамі ў дружбе нам заўсёды жыць!
У нас адзіны корні і прырода:
З Аратты нашы хаты і порода!
Мінулым слаўным можам даражыць,
Радзіме верным сэрцам паслужыць:
Яе свабода – наша нагарода!
Спакой дубраў, зялены шум бяроз
Жыўлючым сокам у грудзі прарос,
Паля ўскармілі залатым калоссем!
Прайшла пара минулых бур, пагроз!
Зямля, куды душы кареннем ўрос,
Звяніць, пяе людскім мнагагалоссем!
5.07.2006 р.
Сонет 1176
Прысвячаецца Карпейчык Ганне і Апалікаву Дзімітрыю
Калі сустрэв судьбу сваю – дзяўчыну,
Услышаў, што мне сэрца гаварыць,
А як пачаў букеты ёй дарыць,
Адкрыў ў нутры дастойнага мужчыну
І зразумеў душэўную прычыну:
Каханнем сэрца мілай пакарыць!
Сто раз гатовы клятву паўтарыць:
Яе люблю, як мілую Айчину!
Мой мілы, слаўны, добры чараўнік!
У мае ты сэрца ў першы раз пранік,
Калі судьба прызначыла спаткане!
У чуткім сэрцы забуяў кветнік,
Да кветак сэрцам пылкім ты прынік –
І запалала факелам каханне!
20.07.2006 р.